ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ:
Αρχικά δίνονται πληροφορίες στους μαθητές για το ρεύμα του Ιμπρεσιονισμού και έπειτα του Πουαντιγισμού. Οι μαθητές αξιοποιώντας την τεχνολογία ερευνούν και μαθαίνουν τα βασικότερα στοιχεία του Ιμπρεσιονισμού. Παρακολουθούν μια παρουσίαση με τα βασικά στοιχεία των δύο αυτών σημαντικών εικαστικών ρευμάτων που εδραιώθηκαν στη Γαλλία. Παρατηρούν πίνακες διάσημων ζωγράφων όπως του Μονέ, του Βαν Γκογκ και του Σερά και ανακαλύπτουν τα μυστικά σχεδίασης σε καθένα από αυτούς. Ξεφυλλίζουν το βιβλίο από το μουσείο Ορσέ του Παρισιού και παρατηρούν πίνακες με μικρές πινελιές και με τελείες.
Δείτε την παρουσίαση!
Επίσης δίνονται στους μαθητές οι εξής πληροφορίες :
«Ο Ιμπρεσιονισμός αναπτύχθηκε γύρω στα 1870, στη Γαλλία και προέρχεται από τη λέξη “Impressionism” που σημαίνει “εντύπωση”. Ο καλλιτέχνης αποτυπώνει υποκειμενικά το θέμα, σύμφωνα με την εντύπωση που του προκαλεί εκείνη τη στιγμή. Κύρια χαρακτηριστικά του ιμπρεσιονισμού είναι τα ζωντανά χρώματα, έμφαση στην αναπαράσταση του φωτός, σπάνια χρήση του μαύρου χρώματος . Από τους κύριους εκφραστές είναι: Monet, Renoir, Pissarro
Μετα-ιμπρεσιονιστές
Αποτελείται από διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα που ξεκίνησαν γύρω στα 1880 και αποτελούν επέκταση του ιμπρεσιονισμού. Οι μετα-ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι εξακολουθούν να διατηρούν τα χαρακτηριστικά του ιμπρεσιονισμού, ωστόσο επιδιώκουν να προσδώσουν μεγαλύτερο συναισθηματισμό στα έργα τους,
Έτσι εμφανίζονται μεμονωμένοι καλλιτέχνες με δικό τους στυλ ζωγραφικής. Ο Vincent van Gogh ανακαλύπτει ένα δικό του τρόπο έκφρασης, ένα είδος εξπρεσιονισμού με τον οποίο ολοκάθαρα χρώματα τοποθετούνται στον καμβά με γοργές κυματιστές πινελιές.»
Από τους κύριους εκφραστές είναι: Paul Cézanne, Paul Gauguin, Vincent van Gogh
Για το ρεύμα του πουαντιγισμού δόθηκαν οι παρακάτω πληροφορίες στους μαθητές :
«Ο Πουαντιγισμός είναι ένα καλλιτεχνικό ρεύμα που ξεκίνησε γύρω στα 1885 , στη Γαλλία από το ζωγράφο Seurat ο οποίος θέλησε να μελετήσει το χρώμα και να εφαρμόσει επιστημονικά τον ιμπρεσιονισμό. Δημιούργησε ένα είδος ζωγραφικής με το οποίο μικρές κουκίδες καθαρού χρώματος αναμειγνύονται για να δώσουν ένα συγκεκριμένο χρώμα. Για παράδειγμα κουκίδες κίτρινου και μπλε δίνουν πράσινο χρώμα. Από τους κύριους εκφραστές είναι : George Seurat (Σερά) , Paul Signac (Σινιάκ), Οι πουαντιγιστές απέρριψαν τη χρήση των γραμμών και ζωγράφιζαν με κουκκίδες διαφόρων χρωμάτων, δημιουργώντας την εντύπωση μιας ενιαίας απόχρωσης. Μπορεί το κόκκινο και το μπλε μαζί να δίνουν πράσινο, μα οι μπλε και κόκκινες βούλες των πουαντιγιστών ποτέ δεν ενώθηκαν σε παλέτα ζωγράφου. Αυτός που τις ένωσε ήταν ο εγκέφαλος του θεατή, παρατηρητή: από την απόσταση που συνήθως αντικρίζουμε ένα πίνακα, το χρώμα φαινόταν ένα – πράσινο.»
- Graber C.-Guillous J. F., 1992, Οι ιμπρεσιονιστές, μτφ. Γ. Αλεξίου, Γκοβόστη, Αθήνα
- Welton J., 1993, Εμπρεσιονισμός, μτφ. Ε. Μάνου, Δεληθανάσης-Ερευνητές Αθήνα
- Εικαστικά Γ’ και Δ’ Δημοτικού , βιβλίο δασκάλου, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα
- 1,2. Corinne Graber, Jean Francois Guillou, 0/ Ιμπρεσιονιστές, εκδ. Γκοβοστή, Αθήνα